sigara böreği

Çocukken, babasının sigaralarını parçalayarak ve bunları kendi oyuncak plastik tenceresinin içinde karıştırarak sigara böreği yaptığını sanan 3 yaşındaki kız çocuğu şu anda hayatın stres ve yüklerinden bir an olsun uzaklaşabilmek için sigara içiyor. O sigaraları parçalayıp onlarla oynadığında babası kızardı ona. Şimdi ise babası onun sigara içtiğini bilmiyor, bilseydi buna da kızardı. Her ne kadar çocukluğunu ve ergenliğini sigaradan, sigara dumanından ve sigara içen insanlardan tiksinerek geçirmiş olsa da, şu anda kendisi bu tiksindiği insan grubunun içine dahil oldu ve bundan dolayı kendisine karşı karmaşık duygular besliyor, ne çelişki ama.

yaz kokusu

Şu son zamanlarda fark ettiğim bir şey var, hava yaz kokuyor. Nasıl oluyor bilmiyorum ama birden bire geldi bu koku. Havalar ılımaya başladı, artık akşamlar da daha sıcak. Özellikle bu ılık akşam saatlerinde çok belirgin bir şekilde hissedebiliyorsunuz yazın o ilginç kokusunu. Farklı duygular uyandırıyor içimde. Kendimi bir geçmişte bir şuanda buluyorum, zaman yolculuğu bir nevi. Bu koku ve havanın yumuşaklığı beni hem daha kaygılı yapıyor hem de kaygısız günlerin yaklaştığını hissettiriyor. Hissettirdiklerini tanımlamak zor. Hem bir şeyler yapmak isteyip aynı zamanda hiç bir şey yapmak istemeyebiliyor insan. Zor zamanlar, yorucu günler geçiriyoruz hepimiz. Ama bir şey var ki-

soğu(k)muş çay

İnsanın canı bazen durup dururken çay çekiyor gecenin ortasında. Semaverin içinde iki damla su kalmış, insan üşenebiliyor kalkıp ona su eklemeye. Üşengeçliğine yenik düşüyor ve elindekiyle yetiniyor. İçindeki su kaynamaya başlamış, bir de buharlaşıyor o suyun yarısı sanki çok su varmış gibi. Demlikte de akşam yemeğinden kalma bir çay var. Üstünden kaç saat geçmiş yemeğin, o çayın tadı bozulmuştur bile ama bir fincan çay için yeni dem koymaya da üşendim yine elimdekiyle yetindim. Fincanı aldım, doldurdum, sehpanın üstüne bıraktım. Bir de o çayı unutup başka şeylere dalmak var. İnsan canının çay istediğini bile unutabiliyor. Geri dönüp o fincanı hatırladığında çoktan çay ılımaya başlamış oluyor. Zaten tadı bozulmuştu o çayın yeniden pişince, şimdi üstüne çay ılımış; tadı tuzu kalmamış geriye. Her ne kadar bu çayı içmenin eziyet olacağını bilsem de içmeye başladım. Beni bunu yapmam için zorlayan yok ama işte çayı o kadar kaynat, fincana doldur; ''İçeyim madem, kalmasın'' diye düşünerek içiyor insan. İlk yudumla hissedilen şey bulanık oluyor, hem çayın tadı hem de o belirsiz sıcaklık insanı rahatsız ediyor. Biraz hava almak adına balkona çıkıp parmaklarımın arasında o sıcak olmayan ama soğuk da olmayan fincanı tutarak oturdum balkondaki sandalyeye. Balkona ilk çıktığımda yağmur yağıyordu ufaktan ama şu an kesildi, bu beni hayal kırıklığına uğratmadı değil. Soğumuş olan lezzetsiz ve içimde belirsiz duygular oluşturan çayımı büyük bir azimle bitirmeye çalışırken yağmur yeniden kendini belli etmeye başladı. Kendime işkence edercesine çayı içerken bir de üşüyordum. Yağmur yine yağmaya başladı ama havalar da yeterince sıcak değil henüz bu yüzden yağmur bana keyif vereceğine ufak bir dert kaynağı oldu.

Günün mutlulukları, gülücükleri ve göz yaşlarıyla geçen saatlerinden sonra bu garip çay günün özeti gibi aslında; gecenin ilerleyen saatlerinde oturup günün tüm o yaşanmışlıklarını hissettiriyor. Fincanın dibine  yaklaşırken esen rüzgar ise hatırlatıyor bana, sıcak yaz günleri yakın.